یکی از روشهای تربیتی مغفول روش تلاوت است. تلاوت در صدر ماموریت پیامبران الهی قبل از تزکیه و تعلیم قرار دارد. «یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ»(آل عمران/164)
تلاوت آیات امری غیر از آموزش کتاب خدا و آموزش حکمت است. گویا تلاوت به
عنوان یک روش تربیتی معنایش این است که متربیان در معرض تابش نور معنوی و
معرفتی آیات قرآن قرار گیرند. از آنجایی که انسان موجود پیچیده ایست و
افراد نیز با یکدیگر تفاوتهای فراوان دارند، نمیتوان به سادگی راه رشد
افراد را برنامه ریزی کرد. از طرفی آیات قرآن کریم نیز از معانی ژرف و
پیچیده ای برخوردار است و وقتی انسانها در معرض آن قرار میگیرند ما
نمیدانیم آیات با افراد چه می کنند. لذا در مرحلۀ اول تربیت، باید از روش
تلاوت برای تربیت استفاده کرد و این اولیت در تمام مسیر تربیت حتی برای
کسانی که در اوج تربیت یافتگی قرار دارند هم وجود دارد یعنی همواره باید به
تلاوت پرداخت. مدارس و هر گونه محیط آموزشی باید در کنار هرگونه برنامه
آموزشی و تربیتی سهمی برای تلاوت قرار دهند. افراد نیز برای برنامۀ تربیتی
که برای خود میریزند باید سهم تلاوت را مشخص نمایند.
منبع :http://bayanmanavi.ir دفتر نشر آثار و اندیشه های حجت الاسلام علیرضا پناهیان
