تلاش انسان در زندگی (آیت کوشش پروانه برای خروج از پیله )

روزی شخصی نشسته و به پیله ی پروانه خیره شده بود؛ او مشاهده کرد که یک سوراخ کوچک در یک پیله ظاهر شده است. او نشست و چند ساعت به کوشش پروانه برای خارج شدن از سوراخ کوچک ایجاد شده در پیله نگاه کرد. سپس فعالیت پروانه متوقف شد و به نظر رسید که تمام تلاش خود را انجام داده و دیگر نمی تواند ادامه دهد.

آن شخص تصمیم گرفت به پروانه کمک کند؛ پس با قیچی پیله را باز کرد. پروانه به راحتی از پیله خارج شد اما بدنش ضعیف و بال هایش چروک بود.
آن شخص باز هم به تماشای پروانه ادامه داد چون انتظار داشت بال های پروانه گسترده شده و شروع به پرواز کند. اما پروانه فقط می خزید، او نمی توانست پرواز کند و این نتیجه محبت بی جای آن فرد به پروانه ی بی نوا بود.
چیزی که آن شخص با تمام مهربانیش نمی دانست آن بود که تلاش برای پروانه لازمه ی خروج از پیله و شرایط تنگ و دشوار است؛ راهی که خداوند برای ترشح مایعاتی از بدن پروانه قرار داده است تا پروانه بعد از خروج از پیله بتواند پرواز کند و این فشار آوردن برای خروج، بال های پروانه را جهت پرواز قدرتمند می سازد.

آن چه از این آیت الهی دریافت می شود این است که که گاهی تلاش تنها چیزیست که فرد در زندگی نیاز دارد. اگر خداوند حکیم اجازه می داد که انسان بدون هیچ مشکلی زندگی کند، مثل آن پروانه فلج می شد و روحش قدرت پرواز پیدا نمی کرد، و در این جاست که این حدیث از معصوم (علیه السلام) به یاد می آید: «از رحمت خدا به دور است کسی که هر آن چه اراده کرد، به دست آورد.»

منبع : سایت آیت مداری http://www.ayatmadari.ir